Ogrodowe impresje - Ania część 2

      Jak pisałam wcześniej, mamy też truskawki, które chyba jako pierwsze owocowe pojawiły się na naszej działce. Od początku też uprawiam je w czarnej folii do truskawek. Bardzo się sprawdza. Praktycznie zero pracy przy pieleniu. Jedyne zabiegi pielęgnacyjne to ścinanie liści po owocowaniu i zbieranie owoców. Podobnie mam posadzone poziomki, trzy rzędy w folii. Jest ich bardzo dużo, ale nawet nie mam szansy zebrać ich na przetwory, bo dzieci w sezonie wszystko wyjedzą. Za to nadrabiam przetworami z truskawek, tych zawsze jest pod dostatkiem. Poniżej truskawki jesienią, a na drugim planie widać jarmuż:

Podobnie jak truskawki, dość wcześnie zagościły u nas również winogrona. W sumie naliczyłam 16 krzaków. Różne odmiany - słodkie, kwaśne, zielone, różowe, fioletowe. Polecam „Izę Zalewską”. Myślałam, że najlepsze winogrona będę miała ze starych odmian zaszczepionych od babci, ale Iza kupiona kiedyś przy okazji w sklepie, pozytywnie nas zaskoczyła. Słodka odmiana deserowa, kolor zielony. Część naszych winogron już owocuje, na część jeszcze czekamy. Po posadzeniu długo stały w miejscu, bez specjalnego przyrostu. Obornik czyni cuda, więc i winogrona po nim ruszyły. Wcięło mi gdzieś pozostałe zdjęcia z działki i mogę podzielić się tylko tymi jesiennymi, więc teraz namiastka winogron:

Po lewej stronie widać dwie pergole z winogronami (już owinięte na zimę). W tle kolejna pergola na cytryńca chińskiego. Mocno ruszył, więc niedługo zacznie się wspinać. Na ten rok mam znowu trochę planów. Przede wszystkim posadzę żółte maliny i żurawinę wielkoowocową. Dosadzę trochę drzew i jeżyn bezkolcowych. Posieję nowe kwiaty wieloletnie na rozsadniku a na jesieni porobię rabaty. Nasiona warzyw już czekają na wysianie. Będą też nowe permagrządki.
    No i to, na co czekamy najbardziej. Chcemy postawić ule. Ze trzy – cztery, na własny użytek. Może przyda się w końcu ta nawłoć, która zarasta w znacznej części drugą połowę działki i której nie wiemy jak się pozbyć. Może pszczółki ją wykorzystają. Polecam też wszystkim wieszanie domków dla ptaków. Powiesiliśmy tamtej zimy 10 budek własnoręcznie zrobionych. 9 z nich miało już w tym sezonie lokatorów. Chcemy jeszcze kilka powiesić dalej na działce – w tym budka dla sów i w starym sadzie skrzynki dla nietoperzy. A tu poniżej lokatorzy jednej z naszych budek. Rodzinka krętogłowów:

Mocno się rozpychały, aż odchyliły wieczko. Na jesieni wszystkie budki wyczyściliśmy i lepiej przymocowaliśmy przednie ścianki. Już czekają na nowych mieszkańców.
      Nasze dzieci maja bzika na punkcie ptaków. Sporo z nich rozpoznają. Marzenie naszego starszaka (6 lat), którym nam od jakiegoś czasu wierci dziurę w brzuchu – budka z kamerką by mógł widzieć co robią w środku ptaki. Nie wiem na razie jak się za to zabrać. Wyższa szkoła jazdy. Chodzi już za nami ze swoja skarbonką i prosi o swój wymarzony prezent. Mają już lornetki i za każdym razem zabierają na oglądanie ptaków na działkę. Sporo ich u nas. Najciekawsze to np. dudki. Późnym latem jeden był u nas częstym gościem. Jest też rodzinka dzięciołów. Zawsze ich dużo. Wilgi dalej w lesie pięknie śpiewają. No i odwiedzają nas bażanty i kuropatwy. Te ostatnie spryciary zawsze tak się schowają, że o zawał serca mnie przyprawiają.

      Z ciekawszych zwierzaków, to pierwszy raz w tym roku pojawił się zaskroniec i wiemy gdzie sobie mieszka. Młody jeszcze. Są też lisy, zające i sarny w dużych ilościach. Zresztą akurat sarny to już mnie tak nie cieszą, bo szkody robią. W przyszłości chętnie byśmy całą działkę ogrodzili, by chociażby te sarny nie łaziły. Bo zając, to raczej wszędzie wejdzie. W tym roku był taki jeden gagatek, co mnie codziennie na działce witał. Ściemniał, że go nie ma, ale był i najlepiej było mu w moim warzywniaku. Mieliśmy też rodzinkę wiewiórek. Jedna już dość oswojona, bo przychodziła blisko i pod nogami orzechy i szyszki sobie jadła. Pierwszy raz też widziałam jak wiewiórki grzyby wsuwają. Niestety, nasza oswojona wiewióreczka zginęła na jesieni pod kołami samochodu któregoś z sąsiadów. Nie mówiliśmy dzieciom. A teraz coś, co już niedługo znowu powtórzymy:


      Sezon zbliża się wielkimi krokami. Od niedawna ściągamy sok z naszych brzózek. Najlepiej smakuje mi i dzieciakom. Mieszam z sokami owocowymi domowej roboty. Szkoda tylko, że tak krótko można go przechowywać. Marzy mi się kiedyś wielka zamrażarka, w której będę mogła przechowywać zapasy – między innymi soku z brzozy. Chciałabym jeszcze spróbować soku brzozowego z suszem gruszkowym. Kiedyś na Ukrainie próbowaliśmy i byłam zachwycona. Musi to wszystko razem trochę poleżeć kilka dni. A jak zacznie gazować, to gotowy orzeźwiający napój. Nie mam dokładnego przepisu. Chyba będę robić metodą prób i błędów.

      No i ja bym mogła tak jeszcze długo. O iglakowym zakątku; o tym jak nalewki z działkowych skarbów robię; o syropie z sosny, który zimą dzieciom służy; o tym jak lis mnie na jesieni gonił; o naszych ogniskach, przy których dzieciaki na kocach zasypiają; o najlepszych namiotowych biwakach i o tym jak lubię odpoczywać w hamaku po pracy. Dużo tego na bloga by się nazbierało. Tylko czasu do pisania mało. Bo ja z tych dziwaków, co jak już chwile mają, to w świat szydełka uciekają:-)