Wieża ziemniaczana

       Miałam sporo pytań o tę konstrukcję, którą zrobiliśmy w czasie "majówki":

   Jest to wieża ziemniaczana, nowość u nas, ale znana już wielu zwolennikom permakultury. W zasadzie jest to walec z siatki o dużych oczkach, wypełniony warstwami materii organicznej i ziemi, w którym sadzi się ziemniaki. Również warstwowo. Sama tego jeszcze nigdy nie robiłam, ale słyszałam różne opinie - od zachwytów do rozczarowania. Postanowiłam więc spróbować sama.

    Warstwa żółta - słoma, brązowa - gnój, szara - ziemia kompostowa.
     Jak widać, ziemniaki ułożone są warstwowo i tylko najwyższa warstwa rośnie "do góry", te niższe wypuszczają pędy z boku przez oczka w siatce. Dlatego oczka te powinny być dość duże. Świetnie do tego nadaje się siatka leśna.
      Zalety są oczywiste: wykorzystanie miejsca (co jest ważne w małych ogrodach), niewielka pracochłonność, łatwość zbiorów. Po rozebraniu wieży jesienią na miejscu powinna pozostać kupka kompostu z nowymi ziemniakami wewnątrz. W następnym roku można tam zrobić grządkę.

      Chcę, aby eksperyment się udał, więc od razu wprowadziłam pewne swoje ulepszenia. Dałam nie tylko słomę i gnój, ale też sporo ziemi kompostowej, bo wcześniej stwierdziłam, że ziemniaki stanowczo lepiej czują się w ziemi, niż w samej słomie. Poza tym ziemia zatrzymuje wilgoć, podczas gdy słoma ma tendencję do przesychania. Z tego też powodu zrobiłam walec o średnicy powyżej metra oraz zastosowałam "nawilżanie kropelkowe" czyli butelkę plastykową z dziurkami w dnie, którą trzeba postawić otwartą na szczycie i regularnie napełniać. Oczywiście wszystkie materiały zostały dobrze nawilżone już w czasie budowy. Wieża znajduje się niedaleko domu i zbiornika z deszczówką, doglądanie jej nie będzie więc kłopotliwe.

     Oczywiście poinformuję Was o rezultatach.

     

Majówka

      Spotkanie majowe dobiega końca. Było to malutkie spotkanie, 3, a w porywach 5 osób, ale pełne treści i bardzo międzynarodowe, bo swoją obecnością zaszczycił nas William z Kostaryki oraz dwie wspaniałe dziewczyny, Kasia i Malwina. W początkowych spotkaniach i pracach uczestniczył też Jan i Daniela z małą Rutką, wspaniali ludzie mieszkający po sąsiedzku.
      Oprócz codziennych wykładów teoretycznych zrobiliśmy z tą małą ekipą niesamowite rzeczy! Już pierwszego dnia postawiliśmy toaletę kompostową, skonstruowaną przez nieocenionego Jana, mistrza w ratowaniu starych, drewnianych chat. Wychodek jest ładny i funkcjonalny, pachnie świeżym drewnem. A materia organiczna, po skompostowaniu, przyda się do roślin ozdobnych. Kompostu nigdy nie za dużo! A o tym, co robi Jan, można przeczytać tutaj: https://www.facebook.com/2handchata/

      Zbudowaliśmy wieżę na ziemniaki przy pomocy siatki leśnej i posadziliśmy tam ziemniaki starej odmiany niemieckiej w kształcie baranich rogów. Mamy nadzieję, że się udadzą, bo wieżę postawiłam u siebie pierwszy raz, a słyszałam o nich sprzeczne opinie. Na wszelki wypadek część ziemniaków została normalnie posadzona w bruzdach, a część na wałach.
     Pierre uczył kursantów posługiwania się narzędziami, w tym zgiętymi widłami, które zastępują łopatę, motykę i grabie. Przy tych ćwiczeniach została przygotowana całkiem spora grządka, na której wysieliśmy różne warzywa.
      Ustawiliśmy ustrojstwo na fasolę, chociaż jeszcze za zimno, by ją wysiać. W każdym razie stanowisko ma przygotowane.
      Były też zapowiadane wycieczki: jedna do rezerwatu Kozi Rynek w Puszczy Augustowskiej, druga nad Biebrzę i do rezerwatu Trzyrzeczki w obrębie Biebrzańskiego Parku Narodowego.
      Aż trudno uwierzyć, że tyle rzeczy udało się nam zrobić w trzy dni!

      Dziękuję wszystkim uczestnikom!

Teraz oddaję głos uczestnikom:

Jestem bardzo zadowolona z pobytu u Krystyny i Pierre'a. Jechałam długo (z Małopolski), ale zupełnie nie żałuję - wspaniali, gościnni i otwarci Gospodarze, świetnie zaplanowane zajęcia, piękne "okoliczności przyrody".  Uczestniczyłam w stawianiu ekologicznej toalety, testowałam ją - zapach świeżego drewna nie pozwalał na wywąchanie niczego innego :), budowaliśmy wieżę na ziemniaki, o czym Krystyna napisała szerzej. Ale najwięcej entuzjazmu wzbudziła konstrukcja na fasolę - wysoka tyczka, koło od roweru i sznurki. Nie sądziłam, że zobaczę i zrobię tu takie niezwykłe rzeczy. Bardzo spodobało mi się narzędzie zwane croc - krzywe widły, a raczej widełki. Jest bardzo uniwersalne - do zrywania darni, przekopywania, grabienia, wyrównywania grządek, a mąż Krystyny - mistrz niezrównany w posługiwaniu się nim, pozwolił nam uszczknąć trochę tej wiedzy.  Nie przypuszczałam, że spędzę ten czas tak intensywnie - choć teraz, pisząc te słowa, wydaje mi się, że to była właśnie kwintesencja tego, o czym mówiła Krystyna na wykładach - (bio)różnorodność.
Bardzo dziękuję i ogromnie polecam!!!

Katarzyna BezBloga


 Szkolenie bylo dla mnie czyms w rodzaju studiow za snow!
Nigdy nie studiowalam w zadnym systemie.
Nie wiedzialam co chce studiowac,nie chcialam tez  studiowac czegos w co nie wierze.
Zawsze marzylam o  mozliwosci przyuczenia sie od kogos w paktyce: zielarki...szamana...znachora...

Pani Krystyna ma ogromna wiedze i jeszcze wieksza chec jej przekazania.
Wszyscy swiadomi i obudzeni ludzie trafiajac tu, beda wiedzieli ze sa w dobrym miejscu do zdobycia prawdziwej wiedzy o zyciu.

Malwina Gawron



Amo este lugar, la pasion con la que viven cada dia la pareja (Pierre & Krysia), unos dias super llenos de educacion en una escuela radiante, verde y al aire libre. Cada alimento se planta y se cosecha con mucho amor y esa vibracion se siente al cocinar y compartir esos momentos de buena cuchara en una de mis partes favoritas de su casa, Cada momento aqui es una leccion que se queda guardada en la conciencia y en la memoria, se vive una atmosfera limpia, tranquila y en donde se respira, ademas del aire puro, alimentacion conciente, sabiduria, pasion por la vida sana, medicina natural.
Una experiencia que de verdad recomiendo a aquellos que andan buscando volver a nuestras raices, a esos modos de vida autosuficientes, a vivir en completa armonia con la Naturaleza en una region preciosa de Polonia, rodeada de aves, lagos y bosques virgenes. Infnitamente agradecido con mis amigos Pierre & Krysia por sus enseñanzas sobre permacultura, construccion de huertos, agricultura biodinamica y medicina natural. No esta de mas tambien mencionar a los bellos animales que conviven aqui en la finca: Luna, Tiki, las ovejas, la pareja de gatos negros, peces, pajaros, gallos, gallinas y el sin numero de microorganismos que regalan un clima primaveral calido y tierno.
Dzęnkuję bardzo i smacznego!

-William Gonzalez Miranda, Costa Rica 

No to by było na tyle. Ratunku, czy ktoś zna hiszpański?