Rozumna marchewka?

        Pamiętacie, jak pisałam o tym, że rośliny potrafią współpracować, bronić się i komunikować między sobą? Otóż niedawno w "Newsweeku" ukazał się artykuł na ten temat:  http://nauka.newsweek.pl/inteligentne-rosliny-co-mysli-marchewka-newsweek-pl,artykuly,282191,1.html .
      Jak zwykle w takich przypadkach rozgorzała zacięta dyskusja między wegetarianami i wszystkożercami. Co dziwne, stroną bardziej napastliwą i emocjonalnie agresywną okazali się wegetarianie, przecież z założenia bardziej łagodni. Poza tym niektóre argumenty były z pogranicza  oszustwa. Czy ci ludzie nie widzą, że sami sobie szkodzą w taki sposób?
      Ogólnie rzecz biorąc, daje się zauważyć współcześnie silna polaryzacja postaw, nie tylko w dziedzinie odżywiania, ze skłonnością do fanatyzmu u jednej i drugiej strony. Pewnie jest wiele psychologicznych uzasadnień tego zjawiska, takich jak chęć bycia "po dobrej stronie", chęć poczucia się lepszym od innych czy uznania swoich racji, ale mnie to zjawisko bardzo niepokoi. Bo takie czy inne wybory są NASZYMI wyborami, są dobre dla nas, co nie oznacza, że są dobre dla wszystkich.
       Rodzaj pożywienia nie czyni z nas automatycznie ludzi bardziej uduchowionych i "wyższych" od innych. Dopiero całościowy stosunek do świata i spojrzenia bez uprzedzeń takimi nas czynią. 
       Często patrzymy na świat przez pryzmat naszych oczekiwań i uprzedzeń, jak przez klapki na oczach, które pozwalają widzieć tylko maleńki wycinek rzeczywistości. Warto jednak spojrzeć szerzej, ogólnie i uczyć się. Natura to nie tylko mięciutkie jelonki czy kociątka o wilgotnych oczętach, to także drapieżcy i wstrętne pasożyty. A szacunek należy się wszystkim....
       Nie my stworzyliśmy ten świat, więc nie bardzo mamy prawo go zakłamywać i zmieniać według własnego "widzimisię", możemy tylko się uczyć istnienia świadomego.
       Poniżej przytoczę w całości swoją wypowiedź, którą umieściłam w tamtej dyskusji. Jest ona reakcją na to, co pisali inni, stąd odwołania do pewnych wątków. Myślę jednak, że tok rozumowania jest zrozumiały. Oto ona:
       Myślę, że potrzeba tu pewnej pokory i spojrzenia w prawdzie. Tak, jesteśmy cudzożywni. Czy to rośliny, czy zwierzęta - pokarm czerpiemy z zewnątrz. Odżywianie się słońcem dla znakomitej większości z nas nie jest możliwe. Tak, zwierzęta są nam bliższe, jeśli idzie o sposób odczuwania i dlatego jesteśmy odpowiedzialni za piekło hodowli przemysłowych i przemysłowych rzeźni. Ten obraz budzi nasz wstręt, ale u mnie nie wzbudza wstrętu obraz Indianina zabijającego dzikie zwierzę na pożywienie swojej rodziny strzałą lub dmuchawą, tak, jak nie budzi wstrętu atak lwa lub wilka. Tak, jesteśmy wszystkożerni i możemy prosperować (także duchowo) zarówno na samym mięsie, jak i na samych warzywach. Układ pokarmowy mamy wszystkożerców. Jeśli ktoś dokonuje wyboru, to z wolnej woli, nie dlatego, że zmuszają go do tego jakieś mityczne złogi i strach. Tym większa jego chwała, bo działa z własnej woli, nie ze strachu i czy przymusu. Ważny jest szacunek dla tego, co jest naszym pokarmem i godne traktowanie Ziemi jako całości. Weganie, którzy wsuwają papki z genetycznie modyfikowanej soji albo kukurydzy opryskiwanej tonami pestycydów albo jedzą olej palmowy z podejrzanych plantacji (na Borneo wycięto prawie całą dżunglę, żeby założyć plantacje palmy) jest dla mnie tak samo moralnie podejrzany, jak zwolennik mięsa z rzeźni. Szanuję natomiast rolnika, który dobrze traktuje swoje zwierzęta, zapewnia im dobre, godziwe życie, a czasem poświęca jedno z nich na wyżywienie swojej rodziny, zabijając szybko i bez stresu. Każdy jest wolny, ale nikt nie jest lepszy od innych i nikt nie ma prawa pogardzać innymi z powodu tego, co spożywają, bo nie to, co wchodzi w człowieka, czyni go nieczystym, ale to, co z niego wychodzi. Nie pokarm kala, ale myśli i uczucia. Nikt nie daje nam prawa, żeby uważać się za lepszych od innych. A pycha jest objawem duchowej ślepoty. Można być istotą niezwykle uduchowioną, odżywiając się mięsem, jak niektórzy Indianie, a można być też potworem, będąc wegetarianinem ( Hitler). Nie warto toczyć wojenki ani wypraw krzyżowych przeciwko odżywiającym się inaczej, ale przeciwko wynaturzeniom, przeciwko naszemu stosunkowi do całości Stworzenia. 
      Tu nie chodzi o pisanie, bo pisanie, to teoria i bicie piany. Ja tak żyję, nie umiem już inaczej i nie chcę. Teksty pisane są często zafałszowane, uwodzicielskie, ale nieprawdziwe. Natura, Przy-Roda jest prawdziwa i nie zna fałszu, choć czasem bywa twarda. Cała Ziemia, cały wszechświat przekazuje nam pewne niezłomne prawdy, tylko trzeba wyjść do niego i spojrzeć uważnie, bez uprzedzeń i a priori przyjętych założeń. I jeszcze jeden kamyk w kałużę: dla mnie nie ma rozdziału na duchowe i materialne. Wszystko jest jednym, jedno płynnie przechodzi w drugie, Materia jest przejawem Ducha, duch realizuje się prze Materię.